من متولد تهران سال ۱۳۵۵ هستم. از کودکی با شنیدن نوارهای کاست برادر بزرگترم با موسیقی کلاسیک آشنا شدم، آثاری مانند سمفونی های بتهوون یا سونات پارتیتاهای باخ برای ویولن سولو؛ در آن سالها شنیدن این موسیقی برای چند دقیقه اول جالب بود و شاید قابل درک، البته در حد فهم سن بچه چند ساله و بعد از آن چند دقیقه اول، همین موسیقی بود سبب بیش فعال شدن من و باقی قضایا ….
از سال ۱۳۶۸ شروع به یادگیری ویولن کلاسیک نزد استاد شجاع الدین لشکرلو نمودم با ویولنی به امانت گذاشته شده از دایی ام؛ مادرم به شوخی می گفت شاید اگر این ویولن در خانه ی ما نبود ، من امروز نوازنده ساز دیگری بودم!
- ali-nourbakhsh
به موازات یادگیری ویولن، دروس مدرسه را تا پایان رشته ریاضی فیزیک در دبیرستان ادامه دادم و در سال ۱۳۷۴ وارد دانشگاه در رشته مهندسی راه و ساختمان گشتم و در دوران دانشجوئی و نیز پس از فارغ التحصیلی در مقطع لیسانس، مشغول به فعالیت در این رشته شدم.
من با استاد لشکرلو به شکل کاملا اتفاقی توسط فردی که امروز او را به خاطر نمی آورم، آشنا شدم. در آن دوران برای کلاس به همراه مادرم از تهران به باغستان کرج می رفتیم و در صفی از هنرجویان آرشه به دست، چند ساعتی به انتظار می نشستیم.
در آن سال ها، استاد بسیار با علاقه و حوصله و با کیفیتی بی نظیر دروس کتاب های ویولن را به من آموزش می داد و البته من هم دریغ نمی کردم از سوالات بی شمار…. رفته رفته علاقه من به ویولن بیشتر و بیشتر می شد و اگر در اوایل کار به اجبار در نوبت شروع کلاسم می نشستم، در ادامه کار دیگر خودم را بسیار زودتر به سر کلاس می رساندم و حتی بعد از اتمام کلاسم تا چند ساعت بیشتر حاضر می ماندم. زیرا علاقه مند بودم که هرچه بیشتر با موضوعاتی چون مشکلات دیگر هنرجویان در راه نواختن و راه حل رفع آنها، روش تدریس، نیز شیوه و استایل صحیح نواختن این ساز آشنا گردم.
از زمانی که کار آموزش اولین قطعات آغاز شد، دامنه سوالات برای من که بسیار کنجکاو بودم بسیار گسترده تر از قبل شد و دریچه دیگری گشوده شد و من بسیار علاقه مند به یادگیری اصول علم آرشه و انگشت گذاری(ادیت) در ویولن گشتم. استاد، به واقع استاد دانش ادیت در ویولن بود و زحمات بسیاری در راه یادگیری آن کشیده بود، آنهم با سطح امکانات و تکنولوژی زمان جوانی خود او. اما بی دریغ این دانش را در اختیار هنرجویانی که علاقه مند و مستعد این کار می دانست، قرار می داد و من نیز در طی دوران هنرجویی تلاش نمودم تا اصول و مبانی این دانش را بیاموزم.
به نظر من این شاخه از هنر (ادیت در ویولن) غیر از آنکه خود بسیار پرکشش و جذاب است و نیز ضروری؛ از جهت بهتر و راحت تر نواختن این ساز، از آنجا اهمیت بسیار می یابد که یکی از مهمترین شاخصه های هنر نوازندگی و نیز شیوه بیان تفسیر آثار است، توسط نوازندگان این ساز. به همین علت در طی سالیان اخیر، بسیار کوشیده ام تا بتوانم بر دانشم در اینباره بیفزایم و از آموخته و دانسته هایم در زمینه هایی چون آرشه و انگشت گذاری شخصی برای اجرای آثار، نقد و بررسی آثار ادیت شده در نوشته هایم و نیز آموزش مبانی این دانش بهره جویم.
از سال ۱۳۷۹ مشغول به آموزش دادن ویولن گشته ام و بعدها تجربۀ آموزش در رشتۀ نوازندگی ساز جهانی ویولن در دانشگاه و همچنین آموزشگاههای موسیقی تهران را بدست آوردم و تا امروز سعی کرده ام تا شیوه نواختن هنرجویانم را ارتقا داده و استانداردهای نوازندگی این ساز را به هنرجویانم آموزش دهم. همزمان با شکل گیری و شروع به کار وب سایت گفتگوی هارمونیک در سال ۱۳۸۳ شروع به نوشتن مقالات موسیقی در این سایت نمودم و تلاش کردم تا به تدریج با نوشتن مقالات آموزشی در زمینه های مرتبط با نوازندگی ویولن به شکل منظم و دسته بندی شده، نوشته هایم را به دوستداران هدیه نمایم.
در سال ۱۳۹۰ مقاله ام با عنوان نقش و جایگاه استاندارد در نوازندگی موفق به کسب تقدیرنامه بخش مقالات در نخستین جشنواره وبلاگها و وب سایت های موسیقی ایران از سوی خانه موسیقی گردید.
همچنین در سال ۱۳۹۱ مجموعه مقالاتم با عنوان اصول نوازندگی ویولن موفق به کسب تقدیرنامه بخش مقالات در دومین جشنواره وبلاگها و وب سایت های موسیقی ایران از سوی خانه موسیقی گردید.
در سال ۱۳۹۲ مجموعه مقالاتم با عنوان ادیت در ویولن (دانش آرشه و انگشت گذاری در قطعات ویولن) موفق به کسب مقام اول بخش مقالات موسیقی در سومین جشنواره وبلاگها و وب سایت های موسیقی ایران گردید.
معتقدم نویسندگی ویولن به خصوص در ایران؛ تجربه ای است دشوار و نو؛ که در اینترنت کم ترین میزان تعهدی در پایبندی برحقوق مولف و زحمات او از سوی همنوعان روا داشته می شود. اما نقاط قوت آن سبب شده که تاکنون به این راه ادامه دهم، نکاتی چون مدون گشتن دانسته ها، نیز ترویج عمومی دانش و ارتقائ همگانی سطح نوازندگی و….
